Όσοι παρακολουθούν τη δουλειά του τα τελευταία 30 χρόνια, γνωρίζουν ότι αυτή είναι μια παράλληλη έρευνα, μια κατάθεση προσωπικής ματιάς για τον κόσμο που μας περιβάλει, συχνά μας επηρεάζει κι οπωσδήποτε δεν περνά απαρατήρητος.
Δεν περιγράφει, δεν αγγίζει επιδερμικά, καταγράφει και καταθέτει σχεδόν καταγγέλλει με τον μοναδικό του τρόπο το κατ’ αποκλειστικότητα ανθρώπινο χαρακτηριστικό της ματαιοδοξίας. Πιθανόν να εκληφθεί και ως ύβρις η αναφορά του στην ματαιοδοξία που μας περιβάλει. Κι όμως όχι, γιατί η αλήθεια δεν είναι ύβρις. Ένας λόγος παραπάνω να πούμε την αλήθεια τώρα. Σήμερα κιόλας! Και η τέχνη οφείλει να το κάνει έγκαιρα κι ακαριαία.
Στη Scala Gallery, παρουσιάζεται ένα σύνολο έργων που αντλούν την έμπνευσή τους και απευθύνονται στον άνθρωπο της εποχής μας. Ο Κυπρής εκθέτει, εκτίθεται μα κυρίως μας εκθέτει. Σαν να βγάζει τ’ άπλυτά μας στη φόρα, στο κέντρο του Ματογιαννιού. Περί ματαιοδοξίας λοιπόν ο λόγος, στη Μύκονο το καλοκαίρι του 2011. Γιατί αν όχι εδώ, που αλλού; Στην καρδιά της μικρής μας πόλης, στον παραμορφωτικό καθρέφτη που αντικατοπτρίζει τις γειτονιές του κόσμου, αναδεικνύοντας ιδανικά «προφίλ» σ’ ένα ιδιότυπο χώρο κοινωνικής δικτύωσης.
Η έκθεση του Γιώργου Κυπρή, επισημαίνει αυτό το «θέατρο σκιών» της παγκοσμιοποιημένης ματαιοδοξίας που μας περιβάλει. Αποκαλύπτει με στοιχεία από την παράδοση του καραγκιόζη, ως και την τελευταία λεπτομέρεια που συγκρατεί τα πολύσπαστα μέλη πάνω στα καλλίγραμμα κορμιά μας.
Κυρίες και κύριοι, αγαπητά μας παιδιά, ο Κυπρής δεν στήνει μια παράσταση ενός Καραγκιόζη του χτες. Φωτίζει τον μπερντέ από την ανάποδη. Στήνει τα έργα του καταγράφοντας το σήμερα, όπου το πραγματικό και το φανταστικό μπερδεύονται κι όπου σημαντικό θεωρείται το «φαίνεσθαι» κι όχι το «είναι».
«Μικρός, κατασκεύαζα καραγκιόζηδες και διοργάνωνα παραστάσεις μαγεμένος από τους σκωπτικούς χαρακτήρες και το ημιδιάφανο, φωτισμένο από πίσω πανί, που έκρυβε περισσότερα από όσα αποκάλυπτε. Σήμερα διατηρώντας την αρθρωτή δομή των ειδώλων και τα σχετικά μικρά μεγέθη της σκηνής του θεάτρου σκιών, καταργώ το πανί και τις σκιές και φέρνω τους ήρωες μπροστά απογυμνωμένους από την προστατευτική μαγεία του φίλτρου. Ανασκευάζοντας τις παιδικές μου μνήμες αντικρίζω τη ζωή σαν αέναο θεατρικό έργο όπου οι άνθρωποι ασκούνται στη παντομίμα. Σκηνοθετώντας με ανθρώπινα ομοιώματα, δημιουργώ μικρά μονόπρακτα, μνημεία του προβεβλημένου ως σύγχρονου life style. Εκμεταλλεύτηκα ready made εικόνες που διασκεδάζοντας αποδόμησα και ανασύνθεσα, και φροντίζοντας να διαστρεβλώσω το αρχικό τους νόημα τις κατεύθυνα στην αποξένωση από τα μηνύματα που επρόκειτο να αναπτύξουν. Την έννοια της ματαιοδοξίας που κατά την άποψή μου μετέφεραν, τόνισα τόσο, ώστε το σαθρό ιδεολογικό υπόβαθρο που την υποστήριζε να καταρρεύσει.
Συμπύκνωσα τις μεγάλες εγκαταστάσεις στους χώρους που σκηνοθετούσα παλαιότερα σε μικρότερες κατασκευές-μεγεθυντικούς φακούς που επικεντρώνονται σε λεπτομέρειες τις καθημερινότητας όπως τουλάχιστον αυτή παρουσιάζεται στα ΜΜΕ και στον τύπο του δυτικού κόσμου. Τα θέματα - σύμβολα που χρησιμοποίησα άπτονται εικόνων που κυριαρχούν σε πυκνότητα και συχνότητα στα μέσα ενημέρωσης, επιβάλλονται ως ήθος και οδηγούν μαζικά σε κοινές επιθυμίες για κατανάλωση ενός τρόπου ζωής του τύπου, “η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι”. Ωθήθηκα στη δημιουργία αυτών των έργων γιατί νιώθω ότι πολλές καθημερινές μου συνήθειες, είναι αποτέλεσμα μαζικών και επιβεβλημένων ιδεοληψιών που μας εξωθούν στο να αναλωνόμαστε σε “αξίες” όπως η μόδα και η ομορφιά, η θρησκοληψία και η δύναμη, το θέαμα και η επιτυχία. Έτσι, οδηγήθηκα στη διερεύνηση ενός έμμεσου, κατά την συνήθειά μου, τρόπου, να αναπτύξω ερωτήματα για την αναγκαιότητα αυτής της μόνιμα επιδερμικής συμπεριφοράς μας.
Αθλητές, παλαιστές, πυγμάχοι και body builders, γυμνοί και ρωμαλέοι, μοχθούν για την ανάπτυξη του μυϊκού τους συστήματος, ώστε να γίνουν ελκυστικοί στους άλλους. Ματαιόδοξα, εκθέτουν το σώμα τους σε κοινή θέα ως το κύριο πράγμα που έχουν να δώσουν.
Κύρια πηγή έμπνευσης και δεξαμενή πληροφοριών για την ανάπτυξη αυτού του κύκλου έργων είναι τα αποκόμματα εφημερίδων και περιοδικών που από χρόνια μαζεύω επιλεκτικά. Η τηλεόραση είναι επίσης πηγή πληροφοριών που δρουν μαζί με τις προηγούμενες, επηρεάζοντας και αλλοιώνοντας τις επιλογές και τη στάση του καθενός μας».
Γιώργος Κυπρής
Πηγή : Kykladesnews
